පොජෙට්ටෙක 2 - පාර කැපිල්ල බැලිල්ල

මුල් කොටහ පොජෙට්ටෙක 1 -ඇල්ල බැඳිල්ල

ඒ අතරේ අපේ ගෙවල්ගාව පිස්සු මඩමක් හදන්න පාරක් කපලා ගෙපල ඇදලා තිබුණු කන්දෙ අනික් පැත්තෙ දං ගස් ලවලෙ විසාල ගෙපලක් කපලා "බිල්ඩිං" හදන්න පටං ගන්නවා. ඒවා සුද්දන්ට ඉන්න හදන ඒවා බව කටකතා පැතිරෙනවා. ඇල්ල බඳින වැඩේ ලොක්කො ටිකට ඉන්න හදන තැන හිංදා කාටවත් ඒ පැත්ත පලාතකවත් බලන්න යන්න දෙන්නෙ නෑ. ඇල්ල බැඳිල්ලෙං තමුංගෙ ඉඩං යටවෙන මිනිස්සු  සුද්දන්ට ගහයි කියල සැක හිතලා වෙන්න ඇති. ඒ හංදා තවත් කුපිත වෙච්චි දරුමෙ මාමා හැන්දෑවක හොඳටම බීගෙන තමුංගෙ සරමෙත් පැත්තක් 'හරියක්' වගේ උඩට උස්සගෙන පාර දිගේ බැනබැන යනවා.

චිත්‍රය ඇන්දේ මං

"ඔය *ක හෝදන්නැති සුද්දොන්ට මං බයනෑ යකෝ. ඕකුං උඩිං එන්නෑනෙ. මංජුලෙයෑ කඩේ ගාවිං එපෑ යන්න. ඕකුං සේට්ටොම මං දෙන්නෙ ලාඩප්ප පොල්ලකිං. මං උපං ගම මම්ම බේරගන්නොව යකෝ.... මේ දරුමෙ ඒ ජාතියෙයායි කුව්වොක් කූව"

ඇල්ල බඳින තැනට පාර කැපෙන්න පටංගන්නෙ ඔය අතරෙ. ගඟට කිට්ටුවෙං මහ කැලේ මැදිං පාරක් කැපෙන බව මිනිස්සු කියනවා. අපේ ගමේ සමහර අය ***** මැඩංගෙං ලියුං අරගෙන ඇහිල්ලා එතන වැඩට යනව. ඒගොල්ල තමුං වැඩට යන්නෙ "ප්‍රජට්ටෙකේ" බව කියනව. "ඇල්ල බැඳිල්ල" කියන එක තවදුරටත් වයසක අයගෙ වචනයක් බවට පත්වෙනව. අපිත් ඇල්ල බැඳීම පැත්තක දාල ප්‍රජට්ටෙක පාවිච්චියට ගන්නව.

අල්ලපු ගමේ ගෙදරක ලිපේ තියෙන හොද්දට දාපු ලුණු කැට ගානත් දැනගන්න තරං තොරතුරු තාක්ෂණයෙන් දියුණු අපේ ගමේ අයට තමුංගෙ ගම මැද්දෙං ගමේ අයට නොදැනි පාරක් කැපෙන එක උහුලන්නෙ නැතුව යනව. ඒ හංදා ගමේ එකා දෙන්නා "ප්‍රජට්ටෙකට යන පාර" කැපෙන හැටි බලන්න යනව. ඒ අය ගිහිං ඇවිත් තමුං දුටු දේ පුංචම්මගෙ කඩේ එලිපත්තෙ දිගාරිනව.

"ඩෝසර තියෙනව හොඳේ. අම්මප එකක් හිටී මේ ගේ වගෙ දෙකක් ඉතර. මහපත ඇංජිං තඩි තියෙන්නෙ එව්වයෙ."

එක්කෙනෙක් අපේ පුංචම්මලගෙ මහගෙදර පෙන්නල කියනව.

"හැබ්බෑඈ...ට"

අපේ ආතා කට උඩු අතට හරෝල ඇස් නලලට අරං අහනව.

"එහෙනං මාමෙ. පොලොව බිඳලගෙන බිඳළගෙන යනව අසුරු සැනේට."

"අනිච්චං අප්පෙයි"

ආතගෙ ඇහිබැම ඉහට උඩිං යනව.

"මහ තඩි පතංගර ගල් කඩනොව නිකං කරුංක තලන්න වගේ"

තව කෙනෙක් කියනව.

"වටාඩි හතාටේ ගස් ගලෝනොව නිකං පංගස් උදුරන්නැහේ."

"මාහිතේ ඒ තියෙන ඩෝසර කංදරාවෙ හැටියට මාසෙං හදයි එක්කොම"

තව කෙනෙක් ඒකට කෑළි එක්කහු කරනව.

"අර සිරිපාලයියෑ බෑනෑ ලොරිය සයිස්සෙහෙකට ඒ ඩෝසරේ කුල්ලෙං පුරෝල එහෙකට වඩා දාන්න බෑ"

"පාරක් කිව්වට ඒක ගාලුපාර වගේ. මහ විසාලයි. ආසියාත්තරාවක් උනබ්බෑවැහැකි"

"පුංචි පහේ ලොරි, වාහන එහෙමනං කොච්චරද ගානහ් මිම්මක් නෑ."

"සද්දෙට කම්බීරිවෙනව"

"ආයි මිනිහෙක් යටවුනක් කෑගැහුවට ඇහෙන්නෑ"

තමුංගෙ ශ්‍රාවකයො දෙන්නවත් පැහැරගත්තු මේ වර්ණනා ටික තවත් අහං ඉන්න බැරි තැන ගුනොවද්දන මාම මැද්දට පයිනව.

"ඔයිට හපං ඒදාස්සොල දඩ්ඩිහාමුගෙ කාලෙ මහපාලම හදද්දි. කැනේඩියංකාරයො ගෙනාව මහ අමුතුම සැම්පලේ වාහන. සමහරක්කෙව්ව දිගයි මේ හරියෙ පංසල හරියෙ ඉතර"

කවුරුවත් ඒකට උත්තර දෙන්න උනන්දුවක් නෑ. හැමෝටම ඕනි දැං මේ කෙරෙන වැඩේ දෑහිං දැකගන්න.

මහ පාලම

*************************************************************

අල්ලපු ගංවල කට්ටියත් එකා දෙන්නා ඔය විදිහට "පෙජෙට්ටෙක" බලන්න යනවා. ඒ යන ගමං

"අපිනං මේ ප්‍රජෙට්ටෙක බලන්න යන ගමං"

කියලා අපේ ගමේ අයටත් කියාගෙන යද්දි අපේ ගෙවල් මණ්ඩියෙ අයටත් තමුංගෙ නම්බුව බේරගන්න 'පෙජෙට්ටෙක බලන්න' යන්නම වෙනව. එක්කෙනෙක්ගෙ කටෙං යෝජනාව පනින කොටම ගමනට නඩේ ලැහැත්තිවෙලා ඉවරයි. ගෙවල්වල ගෑනු අයයි ළමා ලපටි ටිකයි ඇරුනම පිරිමි අය දෙන්නෙක් විතර අපිත් එක්ක එනවා. බිංදුවාව නාන්න ගෙනියන්න බැරුවා වගේ අපේ තාත්තවත් මේ වගේ ගමං ගෙනියන්න බෑ. හැබැයි බිංදුවා මේ ගමන යන්න එනව.

ගමනක් යද්දි හැමෝම මහ හයියෙං කියෝ කියෝ යනවට අමතරව මගදිගට හම්බවෙන අය එක්ක වචනයක් කතා කරන එක අපේ ගමේ සිරිතක්. ඒ හිංදා මගදි හම්බෙන අයයි පාර අයිනෙ ඉඩංවල ඉන්න අයයි අපේ කාණ්ඩෙ ඉස්සරහටම ඉන්න කෙනාගෙං විස්තර අහනව.‍

"කොහෙද නංගියෙ මේ රොත්ත බුරුත්ත පිටිං"

"අපියනව පෙජෙට්ටෙක බලන්න"

"බලන්න දෙනවෑ?"

"ඔව්වොය හැමෝම යන්නෙ"

"කලිං දැනගත්තනං අපිටච්චන්න තිබුනනෙ"

සමහරු එහෙම කියලා පසුතැවිලි වෙලා තමුං යන ගමන යන්න යනව. තවත් සමහරු

"පොඩ්ඩක්කින්න මාත්තෙනව"

කියල අපිත් එක්ක එනව. පාර අයිනෙ ගෙදරක මිදුල අතුගාන ගෑනු කෙනෙකුත් අපෙ අම්මගෙං විස්තර අහනව.

"කොහෙදක්කෙ යන්නෙ"

අපෙ අම්මත් උත්තර දෙනව

"අපි මේ අර මොකද්දෙක බලන්න යනව"

"මොකද්දක්කෙ?"

"අර පාරක් කපන්නෙ. ඇල්ල බඳිනෙකට. ඒක බලන්න යනව"

"අනේ ඩිංගක් ඉන්නක්කෙ මං විජානියට එන්නං බොඩියක්කැඳං."

ඒ නැන්දා ඇඳුං ආයිත්තං හැට්ටකටු හොයාගෙන ඇඳගෙන එනකං අපි පාර අයිනට වෙලා කියො කියෝ ඉන්නව. ඔය විදිහට මගින් මගට විස්තර අහන අය මිදුල් බාගෙට අතුගාලා ඉදල් එතනම දාලා තියලා, යන්න හදන ගමං නවත්තලා, කඩ කඩා හිිටය දළුටික කවරෙ පිටිම්ම දමාගහලා, අපි එක්ක එකතු වෙනවා. එතන සැලකිය යුතු ගෑල්ලමයි කණ්ඩායමක් ඉන්න හිංදා අපි පහුකරන හැම හංදියකම ඉන්න කොලු රංචු ටිකත් වෙනිං ගමනක් යන මුවාවෙං අපේ කණ්ඩායම පිටපස්සෙං වැටෙනවා. ඒ බව ඉවෙං වගේ තේරුං ගන්න අපේ නඩේ නැංදලා ටික තමුංගේ දූවරුංගේ සාය කොටං අන්දපු පශ්චාත් භාග කොල්ලන්ට නොපෙනෙන්න දූලව ඉස්සර කරලා තමුං එයිට පිටිපස්සෙං යනව. අන්තිමට එක සාය කොටේකට කොල්ලො හතර පස්දෙනා ගානෙ වෙන්න අපේ පෙරහැර දික්වෙනව. අතරමගදි හම්බවෙන අයට අපි යන ගමන ගැන කියන්නත් එක් එක් බලු වැයික්කි පහුකරද්දි බිංදුවාට ඇදෙන වලිවලිං ඌව බේරගන්නත් ඇරුනුකොට අපේ නඩේ නොනැවතී ඉදිරියටම ඇදෙනව.

පාර කපන්න පටං ගත්තු තැනට ලංවෙනකොට අපේ රංචුව ඉස්සරවෙලා යන තොරතුරු සැපයුම බාර නැංදලා දෙතුන් දෙනෙක්, එයිට පිටිපස්සෙං යන කෙලි රංචුව, තමුංගෙ දූලගෙ පශ්චාත් දර්ශනය අවහිර කරන අම්මලා පේලිය, උඩබලාගෙන වටේ පිටේ ගස්කොලං වලට දිෂ්ටිලාගෙන යන මං ඇතුළු කොලු කුරුටු රැල, මේ සේරම ආවරණය කරන ගමං එහාට මෙහාට දුවන බිංදුවා, බිංදුවා අහුවුන තැනදි බැටේ දෙන්න බලාගෙන පස්සෙං එන අපි අන්තිමට පහුකරගෙන ආ සුනඛ වසමේ බලු රැල, අන්තිමට කෙල්ලංගෙ පෙම පතා පුබ්බයිසිකල්වල නැගී එකතැන බයිසිකල් පදිමින් එන තරුණ කැල ආදී එක එක වර්ගයේ කණ්ඩායම් ගනනාවක් ඉන්න හැතැප්ම බාගයක් විතර දිග නඩයක්.

අලුතින් කපාපු පාර මැද වතුර වලවල්. වටේට මඩ. ඒ හංදා වතුරවලවල් මග ඇරගෙන මඩ ගොඩවල්වල නොවැටී යන්න ගිහිං අපේ කණ්ඩායමේ පේලිය බිඳෙනව. මඩ වලවල් වලිං එගොඩ වෙච්චි ගෑනු අය තමුං පිටිපස්සෙං එන අනිත් අය කිසිම දෙයක් නොපේන කන්නු ගානට දාල උපදෙස් දෙනව.

"ඕං ඔය ඔතන මඩවලක්. මේං මෙහෙං එන්න. ඔයායිනෙං එන්න. ආං එහෙමාංඑහෙම"

ඒ උපදෙස් අනුව යන සමහරු මඩවලවල් වලිං බේරෙන්න ලාම්පුතෙල් පාර කාපු ගැරඬි වගේ පාර පුරා යනව. කෙලි නඩේට තවදුරටත් පාරෙ හරහට බාන බැන්ද වගේ ඉඟටි අල්ලං යන්න බැරිවෙනව. ඒ හංදා වැලක් වගේ පාරෙ දිග් අතට යන්න පුළුවං වෙන විදිහට ඉස්සරහ එකාගෙ වං අත පස්සෙං ඉන්න එකාගෙ දකුණතිං අල්ලන ක්‍රමේට පෝලිමක් හදාගන්නව. ඒ ගොල්ලො මඩවලක් පනින හැම වතාවෙම 

"ඊක්"

කියල මහ හයියෙං කෑ ගහනව. ඒ අතරට මඩ වලවල්වලිං පැනගෙන කොලු රෑනෙ එකා දෙන්නා රිංගනව. සමහරු අපිව පහුකරගෙන "සුරුස්" ගාලා බයිසිකලේ පැදගෙන යමිං සුරුවිරුකං දක්වනවා. කෙලි නඩේ "හිචි හිචි" ගාල හිනා වෙනව. නැන්දල නඩේ ඔරෝනව. වතුරට අකමැති හිංදා බිංදුවා ආපිට හැරෙනව. 

තේ පැට්ටේරිවල තේ කොල ගෙනියන ලොරිවල යකඩ පෙට්ටිය වගේ යකඩ පෙට්ටි පාර අයිනෙ තැනිං තැන තියල තියෙනව. එ්වයෙ ඇතුලෙ මිනිස්සු පදිංචිවෙලා ඉන්න බවට ලකුණු වසයෙං එලියෙං බැඳපු රෙදි වනන වැල්වල්වල රෙදි පාංකඩ වනල තියෙනව. අපිට ඒවයෙ ඇතුල බලන්න ඕනි වෙනව. මායි සුදුවයි ඒ එක පෙට්ටියක දොරගාවට කිට්ටු කරනව.

"මේ වරෙල්ල. දෙන්නම මෙහෙ."

අපෙ අම්ම කෑගහනව. අපි දෙන්න තව ඩිංගක් කිට්ටු වෙනව. අපෙ අම්ම මගෙ පිටිපස්සෙං ඇවිල්ල කෑගහනව

"යම ඕකස්සෙ රිංගන්නැතුව"

අපි ආපහු පාරට එනව.

"ඒවස්සෙ දහයක් දොලහක් ඉන්නව ඇති. අර තිවුනෙ රෙදි පෙරෙදි පුරාම ගොඩවල්"

අපේ අම්ම අනික් නැංදල එක්ක කියනව.

විඩිං විඩේ අපිව පහුකරගෙන ලොරි, ඩබොල් කැබ්, ජීප් එහෙම යනව. අපි පාරෙං අයිංවෙලා ඉඩ දෙනව. 

"අර වාහන ඔල ඕනහැටි ඉඩ තීනව. මේ පොඩියෙවුං ටිකයි ගෑනු කීපදෙනයි හරි දාං ගියානං මක්කෙනවද ඕකුන්ට"

අපිව බලෙං ගෙන්න ගත්තා වගේ හිතල නැන්දල ටික කතාවෙනව. ඒ කියන විදිහට වාහනවලට පටවගත්ත නං ඉතුරුවෙන්නෙ ළමයින්ටත් පිරිමින්ටත් අතර මැද ඉන්න අපි කීප දෙනා විතරයි. 

"අනෙයම්මෙ කකුල් රිදෙනෝ"

"බඩිගිනියියම්මෙ"

එක එක්කෙනා බැරි අමාරුකං කියනව. මේ වගේ වෙලාවට ළමයිංගෙන් ගැලවෙන විජ්ජාව අපේ ගමේ අම්මල දන්නව.

"තව ඩිංගයිලු දුර. යං ඒ ටිකත්"

තමුං ජීවිතේට නොගිය පාරක උනත් හරියටම දිග කියන්න උන්දැලා දන්නව.

"ඉස්සරා කඩේකිං මොනොව හරි අරං දෙන්නං"

විජ්ජාවකිං පහලවුනොත් මිසක මේ වගේ කැලයක කඩෙයක් තියෙන්න බැරි බව දැනගෙනම පොරොන්දු වෙනව.

"බැයිනං මොටද ආවෙ. ගෙදර ඉන්න තිවුනනෙ."

බැරිම තැන තමුංගෙ ගැලවිල්ල හදාගන්න එහෙමත් කියනව. මේ අතරෙ සඳමාලි අක්කගෙ සෙරෙප්පුව මඩ වලක එරෙනව. තමුංගෙ කකුල කිඹුලෙක් කෑව වගේ එයා ගිරියටිං නාදයක් නිකුත් කරනව. 

"zග්‍රීඊඊඊඊ"

අනික් කෙල්ලො ටිකත් හේතුවක් නොදැනම ඒ සද්දෙංම කෑ ගහනව.

"මොකද මයෙ පුතේ"

සඳමාලි අක්කගෙ අම්මා තමුංගෙ දුවව ඩයිනෝසරයෙක්ට අහුවුනා වගේ කෑ ගහනව.

"අනෙයම්මෙ මගෙ කකුල...අහියෝ."

පොලේ හිඟා කන කකුල නැති මිනිහ වගේ අසරණ මූනක් හදාගෙන සඳමාලි අක්කා බෙරිහං දෙනව.

"මොකද්ද ඔයාගෙ කකුලට උනේ"

සඳමාලි අක්කගෙ ගිරියටිං කෑගැහිල්ලට අත්වැල් අල්ලපු අනික් කෙල්ලො ටික අහනව.

"මඩේ එරුනා"

"ඇදල ගන්නකො"

"අනෙයනේ... බෑ..... සිදෙනා....."

කොලු නඩෙත් බයිසිකල් ටික බිම පෙරලල දාලා සිද්දිය වටේ එක්කහු වෙනව.

"ඉන්නමං ගන්නං"

එගොඩහ ගොඩේ පාලම ගාව ඉන්න කොලු රංචුවෙං එකෙක් සඳමාලි අක්කගෙ අම්ම හිතන්නත් කලිං ඉස්සරහට පැනලා සඳමාලි අක්කගෙ අතිං අල්ලල එයාව මඩගොඩෙං අදිනව. සඳමාලි අක්කත් ළමෙක් හම්බුවෙන්න තරං අමාරුවෙං කෑ ගහල අන්තිමට මඩෙං වැහිච්ච තමුංගෙ සෙරෙප්පුවත් කකුලෙ දාගෙනම මඩවලෙං ගොඩ එනව. සඳමාලි අක්කලගෙ අම්මා පැනපු ගමං තමුංගෙ දුව අල්ලගන්නව. කොලු රංචුවෙ හතර දෙනෙක් බයිසිකල් හරවගෙන ආපහු යද්දි සඳමාලි අක්කව ගොඩ ඇදපු අයියා අපේ නඩේටම ඈඳෙනව. කෙල්ලො ටික තමුං ගාව තියෙන වතුර බෝතල් ටිකෙං සඳමාලි අක්කගෙ කකුලත් සෙරෙප්පුවත් හෝදල දෙනව.

තව ටිකක් දුර යද්දි පාර අයිනෙ එක තැනක සෙල්ලං ගෙයක් වගේ කණු හතරක් හිටෝලා ඉටි කොලයක් හෙවිල්ලපු තැනක් තියෙනව. එතන කෝටු වලිං හදපු මැස්සක් උඩ බුලත් විට, සිකරට්, කඩල වැල් වගේ අත්‍යවශ්‍ය පාරිභෝගික භාණ්ඩ කීපයක් තියෙන හිංදා ඒක කඩයක් කියල දැනගන්න පුලුවං. 

"අන්න කඩයක්"

අපේ රංචුවම එතනට කඩා වදිනව. විනාඩියක් යද්දි අයියලා හතර දෙනාට අහුවුනු බටහිර පලාතේ බැංකුවක් වගේ කඩේ ඉතුරු වෙන්නෙ බුලත්විට දෙක තුනයි සිකරට් ටින්නෙකයි විතරයි. 

තවත් ඉලාස්ටික් හැතැක්ම දෙක තුනක් ගියායිං පස්සෙ පාරෙ අග හරියට යන්න පුළුවං වෙනව. ගෙවල් තරං විසාල ඩෝසර් නැතත් යුද ටැංකිවගේ තහඩු උඩ දුවන ඩෝසර් ඉවුරු උඩ නැගලා කඳු කපල පාත් කරනව. ටැට්ටර් ටයර් දාපු ඩෝසර් පාරෙ ඉඳලා ඉවුරු පහුරුගානවා. ඒ ජාතියෙ තව එකක් තමුංගෙ පස්ස පැත්තෙ නැට්ටෙං කාණුවක් හාරනව. ඒවා ඩෝසර් නෙවෙයි බවත් එව්වයෙ නම ජේසීබී බවත් දැනුමැත්තෙක් කියනව. මග දිගට ඉවුරුවල තිබුණු පහුරුගාපු ලකුණු හැදුනු හේතුව මට පැහැදිලි වෙනව. ඒ අතරෙ තවත් තහඩු පටි උඩ දුවන ඩෝසරයක් සෙක්කුව කැරකෙනව වගේ හතර වටේටම කැරකෙන ගමං ලොකු හැන්දකිං අතන මෙතන තියෙන සුන්බුං එක්කහු කරනව. ඒකෙ නම HITACHI කියල ඉංගිරිසියෙං ලියල තියෙනව. ඒ ඩෝසරේ හැන්දෑවට ගෙදර යද්දි ඉස්සරහ පස්ස හොයාගන්න සෑහෙන අමාරු වෙනව ඇති. ඒ ඩෝසර කිට්ටුවෙං බිම ඉන්න කෙනෙක් අත්දෙක එක එක දිහාවලට වනවනා ඇඟිලි උරුක් කරලා ඩෝසරේ ඉන්න කෙනාට ගොලු බාසාවෙං උපදෙස් දෙනව. ඩෝසරේ ඉන්න එක්කෙනා ඒව දිහාවත් නොබල තමුන්ට ඕනි හැටියට වැඩ කරනව. තව ඒ වගේ ඩෝසරයක් තමුංගෙ හැන්දෙ අගට උලක් අමුනගෙන කොට්ටෝරුවෙක් කඳකට කොටන්නා වගේ "ටර ටර ටර ටර" කියල ගල්ගෙඩි වලට අනිනව. මේ සේරම අලකලංචි මැද්දෙං එකට ඇතිල්ලෙන තරං කිට්ටුවෙං විසාල ටයර් හතරක් හයිකරපු අගිස්සෙං කුල්ලක් හයිකරගත්ත වාහනයක් අහුමුලු අතරෙං රිංග රිංගා අනික් ඒවට ආවතේව කරනව. ඒකෙ පැත්තක BOBCAT කියල ලියල තියෙනව. තව තැනක තඩි ගල් පරුවතයක් උඩ නැගපු මිනිහෙක් මැසිං තුවක්කුවක් වගේ එකකිං ගල් ගෙඩියට ඇනගෙන ඒක උඩ කකුලකුත් තියාගෙන ඉන්නව. එ් තුවක්කුවට හයිකරපු බටෙයක අනික් කොන රෝද දෙකක් තියෙන ගොරෝන පෙට්ටියකට හයිකරල තියෙනව. ඒ පෙට්ටියෙ නම AIRMAN බව ලියල තියෙනව. තව තැනක යකඩ අට්ටාලෙක අමුනපු වෙද පප්පගෙ අරිශ්ට කල්දේරම වගේ එකක් පතල් ඇන්ජිමකිං කරකවනව. එතන ඉන්න කහපාට ඉටි තොප්පි දාපු මිනිස්සු සිමෙන්ති මිටි ගනං, වැලි බාල්දි ගනං අර කල්දේරමට දානව. ටික කිං ඒකෙ තියෙන සුක්කානම කරකෝල මුට්ටිය ඇල කරල බදාම ටික විල්බැරැක්කවලට හලාගන්නව. එතන ඉන්න නිල් පාට තොප්පි දාපු එක්කෙනා වැඩ කරන්නෑ. තවත් තැනක ගල්රෝලකිං පාර තලනව. එතන අයිනෙ තව පොඩි මැසිමක් තමුංව අල්ලං ඉන්න මනුස්සයත් වෙවුලන තරං හයියෙං උඩ පැන පැන පස් තලනව. තව විසාල වාහනයක අපෙ අම්මා කොස් කඩන්න බඳින උසම රිට තරං උසට අතක් උඩට උස්සලා තියෙනව. ඒකෙ අගිස්සෙං කම්බියක එල්ලපු විසාල කොණ්ඩ කැවුමක් වගේ යකඩ කුට්ටියක් තියෙනව. එකපාරටම ඒ කොණ්ඩ කැවුම කම්බියත් ඇදගෙනම බිම තියෙන ගල් ගෙඩිය උඩට වැටෙනව. ආයිමත් කම්බියෙං ඇදිල උඩට යනව. අපේ ගමේ කාටවත් නැති තරං විසාල ලොරි පස් පුරවගෙන ගිහිං පස්ස පැත්ත උස්සල පස්ටික හලාදාල පස්ස පාත් කරගෙන ආපහු එනව. බඩ මැද්දෙං තලයක් හයිකරපු වන්දෙක් වගේ දිග ඩෝසරයක් ඒ පස් ගොඩවල් තුනී කරනව.

එතනටත් ටිකක් එහායින් දිය පාරක් ගාව නැවතිලා සමහරු තමුං ගෙනිච්ච බත්මුල් ලිහාගෙන කනව. තව සමහරු ගස්වලිං කඩාගත්තු කොල වලට ඒ අයගෙං බඩ්ඩිංගක් ඉල්ලගෙන කනව. අන්තිමට එයිටත් ඩිංගක් එහාට ගිහිං ගස්වලට වතුර දාල ආපිට හැරෙනව. 

"අනේ මේ රෙද්ද බලන්නද ආවෙ?"

"මං හිතුව මෙයිට වඩා විසාලෙට ඇති කියල"

"අර විමලෙය එහෙම කිව්ව අරුම පුදුම වාහන නෑනෙ."

"මීට පස්සෙ ළමයියරං මේවෑ එන්න නාකයි. පේන්නැද්ද මුංගෙං තියෙන වදේ"

"මිං පස්සෙ එක එකා කිව්වට බලන්න යන්න නාකයි කිසි දෙයක්."

ආපහු මඩවලවල් මගෑරගෙන වාහනවලිං බේරිලා පාරට ඇවිල්ලා ඉතුරු ටික දුර බස්සෙකේ එන්නෙ කකුල් අමාරුව හිංදයි. එදා රෑ අපේ අම්මා තාත්ත එක්ක තමුං දැක්ක දේවල් විස්තර කරල කියනව.

"මහ විසාල හල්ගහක් ගලෝදාල තිවුන බොලේ. ගෙඩිතියෙන්නැති කෝඕටියක්කිතර"

"අම්ප ෂෝක් කැලෑදෙල් ගහක් ගලෝල තිවුන මුලිම්ම. ගෙඩිනං එක්කොම තරු. පැහිච්ච නෑ"

තාත්තා රැවුල අතගගා "හුං" කියල කරබාගෙන අහං ඉන්නව.